สายนทีไหลไปไม่สิ้นสุด เหมือนมนุษย์มิหยุดการค้นหา
ผ่านชีวิตผ่านเรื่องราวผ่านเวลา พบน้ำตาเจอความสุขทุกคืนวัน
สวัสดีผู้อ่านทุกคนครับ บทความนี้เป็นบทความแรกของบล็อก ซึ่งจะแนะนำตัวของผม(ผู้เขียน)ให้ผู้อ่านได้รับรู้รับทราบเกี่ยวกับตัวผม ก่อนที่ทุกคนจะติดตามเรื่องราวชีวิตและสาระดีๆที่ผมจะมอบให้ในโอกาสต่อไป ลองมาทำความรู้จักชีวิตของผมผ่านเส้นทางของสายน้ำกันนะครับการเดินทางของสายน้ำ
สายน้ำย่อมไหลจากต้นทางคือป่าต้นน้ำสู่ปลายทางเดียวกันคือมหาสมุทรสุดกว้างใหญ่ เช่นเดียวกับชีวิตมนุษย์ซึ่งต้องเกิดจากจุดเริ่มต้นมุ่งสู่จุดหมายของชีวิตที่ตนเองตั้งไว้ แต่ระหว่างการเดินทางของชีวิตก็ต้องเจอกับสิ่งต่างๆทั้งอุปสรรคขวากหนามเจอทั้งความสุขหรือทุกข์ปะปนกันไป ดังเช่นชีวิตของผมแม้จะอยู่ในวัยรุ่นก็ได้พบเจอกับรสชาติของชีวิตมาบ้างพอสมควร เรามาเริ่มติดตามเส้นทางไหลผ่านจาก"ป่าต้นน้ำ"สู่"มหาสมุทร" ของผมกันเลยนะครับ
ป่าต้นน้ำ(แรกเกิด)
ผมชื่อนายณัชพล รอดชูมีชื่อเล่นว่า"แจ้" ชีวิตของผมเริ่มต้นที่"ด้ามขวานแลนด์ แดนสะตอ" อาจฟังดูยากๆแต่พูดง่ายขึ้นมาหน่อยก็คือภาคใต้ของประเทศไทยนั้นเองครับ ผมถือกำเนิดและเติบโตขึ้นที่อำเภอจะนะ จังหวัดดสงขลาเมืองสองทะเล เกิดเมื่อวันจันทร์ที่ 18 มกราคม พ.ศ.2536 เป็นลูกชายคนเล็กของครอบครัว ครอบครัวของผมเป็นคนไทยเชื้อสายจีนมีด้วยกัน 4 คน คุณพ่อและคุณแม่ประกอบอาชีพรับราชการครูอยู่ที่บ้านเกิด พี่ชายสุดหล่อของผมประกอบธุรกิจส่วนตัวใกล้บ้าน ส่วนตัวของผมขณะนี้ถูกส่งมาเผชิญชีวิต ณ เมืองหลวงที่แสนวุ่นวายนามกรุงเทพมหานคร เนื่องจากบ้านที่ผมอาศัยอยู่เป็นชุมชนลักษณะชนบทจึงเติบโตมาแบบชีวิตผู้คนชนบท ดังนั้นทำให้วัยเด็กของผมได้พบเจอเรื่องราวที่มีความสุขแบบเด็กชนบท ทำให้ผมได้ซึมซับวัฒนธรรมท้องถิ่นมาพอสมควร รวมถึงครอบครัวจะคอยปลูกฝังให้อนุรักษ์ความเป็นตัวตนของคนใต้โดยเฉพาะด้านภาษาเช่น เมื่อพบเจอคนใต้ด้วยกันก็จะ"แหลงใต้"กันอย่างไม่รู้สึกเคอะเขิน แล้วสายน้ำ ชีวิตของผมก็ไหลเข้าสู่ช่วงต่อไปลำธารน้อยๆ(วัยเด็ก)
เช่นเดียวกับชีวิตของเด็กทุกคนที่ต้องได้รับการศึกษาส่วนใหญ่จะเป็นการศึกษาในระบบโรงเรียน ผมได้ย่างเท้าก้าวเข้าสู่โรงเรียนเป็นครั้งแรกในระดับชั้นปฐมวัยที่นั่นคือโรงเรียนสุทธิรักษ์เป็นโรงเรียนเอกชนโรงเรียนเดียวของอำเภอจะนะ วันแรกได้แต่ร้องห่มร้องไห้แทบจะวิ่งตามพ่อแม่กลับบ้านเพราะไม่เคยอยู่ลำพังกับบุคคลอื่นโดยไม่มีพ่อแม่เลย มองย้อนไปก็นึกขำตัวเอง ต่อมาชั้นประถมศึกษาได้ย้ายโรงเรียนมายังโรงเรียนกิตติวิทย์บ้านพรุอยู่ที่อำเภอหาดใหญ่ซึ่งระยะทางระหว่างบ้านกับโรงเรียนประมาณ 30กิโลเมตรเดินทางโดยรถตู้ของโรงเรียน ซึ่งในชีวิตขณะนั้นยังไม่เคยเดินทางไปเรียนไกลขนาดนั้นเลยต้องปรับตัวกันพอสมควรทั้งกิจวัตรประจำวันที่ต้องทำเร็วขึ้นและการเข้าหาสังคมใหม่แต่แล้วก็ผ่านไปได้ด้วยดี จากนั้นมาสู่อีกช่วงหนึ่งที่สำคัญต่อชีวิตคือมัธยมศึกษาโดยผมสอบเข้าศึกษาในโรงเรียนมหาวชิราวุธจังหวัดสงขลา เป็นอีกหนึ่งความภาคภูมิใจของชีวิตที่ได้เข้ามาศึกษาในโรงเรียนประจำจังหวัด ที่นี่ทำให้ผมได้เรียนรู้การใช้ชีวิตวัยรุ่นตอนต้นในหลากหลายด้านทั้งการเลือกคบคน การหาจุดมุ่งหมายของชีวิตหรือในด้านความรัก(ที่ไม่เคยประสบความสำเร็จ) จากนั้นสายน้ำได้พาผมมาสู่ดินแดนแห่งใหม่แม่น้ำสายหลัก(มหา'ลัย)
ไม่รู้โชคชะตากลั่นแกล้งหรือลิขิตสวรรค์บันดาลจิตให้สายน้ำแห่งชีวิตผมไหลมาดินแดนที่แปลกใหม่สำหรับตัวเด็กผู้ชายบ้านนอกอย่างผม การได้เข้ามาศึกษาในเมืองหลวงต้องพบเจอเรื่องราวปัญหาจากทั้งสภาพแวดล้อม ผู้คนสังคมและอื่นๆอีกมากมายเกินคำบรรยาย เป็นการปรับตัวที่ยากที่สุดเท่าที่เคยเจอมาในชีวิต แต่ทำให้ผมได้รู้จักการแก้ปัญญาด้วยตัวเองและสามารถเติบโตขึ้นอย่างเข้มแข็งและมั่นคง โดยปัจจุบันผมกำลังศึกษาอยู่ที่สาขาวิชาเทคโนโลยีสื่อสารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒสถาบันที่จะสร้าง"เด็กเมื่อวานซืน"อย่างผมให้เป็น"ผู้ใหญ่"ที่มีคุณค่าต่อสังคมในอนาคตสุดท้ายสายน้ำกำลังจะพาผมเผชิญสู่สิ่งที่ยังไม่เคยสัมผัสมาก่อน
มหาสมุทรที่แสนกว้างใหญ่(อนาคต)
ชีวิตต่อจากนี้ของผมเป็นสิ่งที่ไม่มีใครจะรู้ได้แม้กระทั่งตัวผมเอง แต่อาจคาดเดาได้จากอดีตที่ผมเคยผ่านมาหรือปัจจุบันที่ผมกำลังเป็นอยู่ นำไปสู่อนาคตที่ถูกกำหนดไว้อย่างไม่เป็นทางการและสิ่งที่ผมได้ตั้งเป้าหมายไว้คือการบรรจุเข้ารับราชการครูสังกัดสถาบันการศึกษาใกล้บ้านหรือไม่อย่างนั้นอาจจะทำงานที่สอดคล้องกับสิ่งที่เล่าเรียนมา สำคัญที่สุดคือการกลับไปอยู่ใกล้ชิดครอบครัวที่ผมรักอย่างมีความสุข แต่ทุกอย่างเป็นเรื่องของอนาคตรอให้สายน้ำสายนี้พาไปพบเจอสิ่งใหม่ ให้คอยแก้ปัญหาและได้เก็บเกี่ยวความสุขระหว่างเส้นทางที่ผ่าน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น